Belki Üniversite Sınavı Önemli, Peki Ya Ülkemiz için?

 

Üniversite sınavı, şüphesiz ki gençlerimiz için hayati önem taşıyor. Fakat bu kadar emek ve stresin ülkemize ne kadar faydası var? Bu soruyu derinlemesine incelemek ve eğitim sistemimizin geleceğine dair endişelerimizi dile getirmek istiyorum.

Mevcut durum, mezunlarımızın büyük bir kısmının iş bulamama tehdidiyle karşı karşıya olduğunu gösteriyor. İş bulan şanslılar ise emeklilik yaşına kadar emekli olmayanların yükünü taşımak zorunda kalıyor. Birçoğu da belirli firmalarda işçi veya idari görevlerde çalışmaya mahkum oluyor.

Asıl sorunumuz işsizlik değil, işin ehli meslek sahibi olamamamız. Bu durum, önümüzdeki yıllarda daha da belirginleşecek. Eğitim sistemimiz, yaşamın ana temasını para ve maddi kazanç üzerine kuruyor. Bu durum, mutsuz evliliklere, psikolojik sorunlara ve toplumda huzursuzluğa yol açıyor.

Yıllarca emek verdiğim ve ekmeğimi kazandığım bir mesleğim var. Fakat benden sonra bu işi devredecek kimse yok. Muhtemelen alet ve edavatlarım satılacak veya çöpe atılacak. Altın bileziği olan nesiller, bu bileziği taşıyacak ustalar yetiştiremedik.

Yakın bir gelecekte, mülteciler evlerimize girip, musluğumuzdan parkemize kadar her işe talip olabilirler. İşin ehli ustalar yetiştiremediğimiz ve gençleri sadece maddi kazanç peşinde koşmaya teşvik ettiğimiz sürece bu kaçınılmaz bir sondur.

Hayatın sonu veya devamı olarak gördüğümüz üniversite sınavı, aslında sadece bir yarış. Asıl sınav, dürüst, ahlaklı, zihni hür ve vicdan sahibi bir insan olmak. Bunu gençlerimize aşılamak ve bu değerleri ön planda tutmak zorundayız.

On iki, on altı yılını eğitim sistemine adayan çocuklarımıza bu dünyaya niçin geldiklerini ve görevlerinin neler olduğunu anlatamayan bir sistem, milli bir eğitim sisteminden çok uzak. Bu sistem bizi temsil etmiyor.

Evlatlarımıza gerekli eğitimi verebilmek için ilk adım ailelere düşüyor. Ülkemizin üniversite mezunu işsizlere değil, esnaf ve sanatkârlara, milli şuurla hareket eden ve ileri görüşlü idarecilere ihtiyacı var.

Eğitim sistemimizde köklü bir değişim şart. Hayat becerileri, ahlaki değerler ve mesleki donanıma öncelik vermeliyiz. Gençlerimizi sadece sınav odaklı bir eğitimle değil, hayata atılmaya hazırlayan bir sistemle yetiştirmeliyiz. Aksi takdirde, hem bireyler olarak hem de bir toplum olarak gelecekte büyük sıkıntılarla yüzleşebiliriz.

Unutmayalım, asıl zenginlik maddi varlıklarda değil, donanımlı insan kaynağındadır. Bu gerçeği kavrayarak eğitim sistemimizi buna göre yeniden yapılandırmak hepimizin görevidir.