Sevgili Okuyucularım,
Bugün klavyenin başına oturduğumda içimde birikenleri, Gemlik'in sessiz çığlığını sizlerle paylaşmak istedim. Hani seçim zamanı gelince sokaklarımızı arşınlayan, elimizi sıkıp "Gardaşım, yanındayız!" diyen siyasetçiler vardır ya... İşte o günlerde Mustafa Bozbey de Gemlik'ten çıkmıyordu. Gemlik'te yatıyor, Gemlik'te kalkıyordu desek yeridir. Gemlik umutlanmıştı, "Bu kez olacak," demişti. Ama gelin görün ki, başkanlık koltuğuna oturduğundan bu yana neredeyse iki yıl geçti ve benim gördüğüm, hissettiğim kocaman bir hayal kırıklığı.
Bazen kendi kendime soruyorum, Bozbey için Gemlik haritada nerede acaba? "İkinci yıl doldu ama Gemlik için bir çivi bile çakmadı" derken inanın abartmıyorum. Çarşıda, pazarda kiminle konuşsam aynı sitem, aynı serzeniş. Gemlik'ten toplanan milyonlarca liralık parasını alarak, hizmet olarak Mudanya'nın sahilinde, Nilüfer'in lüks caddelerinde pırıl pırıl parladığını görmek, içimi acıtıyor. Sanki Gemlik, Büyükşehir için bir dış mandal, bir üvey evlat muamelesi görüyor.
Başkan olmadan önce aramızdan ayrılmayan Bozbey, başkan olduktan iki koca yıl sonra lütfedip bir tur atıp gitti. Ne bir müjde verdi, ne de "Şunu yapacağım" diye somut bir vaatte bulundu. En çok da canımı sıkan ne biliyor musunuz? Gözümüzün önünde yapımı bitmiş, hazır bekleyen o sosyal tesisi bile açmaktan acizler. Neyi bekliyorlar acaba? Aklıma tek bir şey geliyor; herhalde ilerideki seçimlerin kurdelesini saklıyor. "Bakın, ben yaptım, ben açıyorum" demek için gün sayıyor sanırım. Ayıptır, günahtır! Milletin malı, siyasi şov için depoda bekletilir mi?
Vallahi ne diyeyim... Benim için Bozbey tam bir balon çıktı. Hani o meşhur "havadan uçan adam" imajı vardı ya, şimdi icraat zamanı gelince yere çakılmış gibi gözüküyor. İş yapmaktan aciz bir görüntü sergiliyor.
Neyse sevgili okuyucularım, benden bugünlük bu kadar. İçimi döktüm, derdimi paylaştım. Umarım sesimiz bir yerlere ulaşır da, Gemlik hak ettiği hizmeti bir gün alır.
Allah'a emanet kalın.
Yalçın Fındık