Gemlik Hayvan Rehabilitasyon Merkezi'nde yaşanan ve köpeklerin birbirini parçaladığı o vahşet dolu video, vicdanları derinden yaralamış ve haklı bir öfkeye yol açmıştı. Belediye Başkanı Şükrü Deviren'in hızlıca harekete geçerek personeli görevden uzaklaştırması ve merkezi kapatması, ilk bakışta bir çözüm gibi görünse de, ardında çok daha büyük sorunları tetikledi. 20 yıldır aralıksız hizmet veren, binlerce canlının kısırlaştırıldığı ve tedavi edildiği bir merkezin kapatılması, yangından mal kaçırmak gibi bir tavır mıydı, yoksa gerçek bir çözüm arayışı mıydı?
Dayanışma Hayvan Hakları Federasyonu Gemlik Temsilcisi Ümran Akyavaş'ın sitem dolu sözleri, meselenin vahametini gözler önüne seriyor: "Sorunlar Büyüyerek Devam Ediyor." Kısırlaştırma işlemlerinin durmasıyla birlikte sokak hayvanı popülasyonu hızla artarken, uyuz ve diğer hastalıklar da yayılmaya başladı. Aşılama yapılmaması, kuduz vakalarının ortaya çıkma riskini de beraberinde getiriyor. Sokaklarda aç, susuz ve hasta bir şekilde kaderlerine terk edilmiş hayvanlar, adeta ölüme terk edilmiş durumda. Hayvanseverler ise, yüksek meblağlar ödeyerek hayvanlarını özel veteriner kliniklerinde tedavi ettirmeye çalışıyor. Sokaktaki hayvan sayısının artması, vatandaşları da tedirgin ediyor ve olumsuz olayların yaşanabileceği endişesini doğuruyor.
Başkan Deviren'in, bakımevini daha işlevsel hale getirmek yerine kapatmayı tercih etmesi, akıllarda soru işaretleri bırakıyor. Akyavaş'ın da belirttiği gibi, olası bir olumsuz durumda suçun yine hayvanlara yüklenmesi ve cezanın onlara kesilmesi kaçınılmaz gibi görünüyor. Sorunları çözmek yerine yok saymak, Gemlik Belediyesi'nin benimsediği bir strateji mi?
Daha da düşündürücü olan ise, Gemlik hayvanseverler dernek başkanı ve Gemlik belediye başkanının, sanki hiçbir şey olmamış gibi samimi bir fotoğraf karesinde gülümsemeleri. Sokaklarda yaşam mücadelesi veren canlar bu kadar zor durumdayken, bu samimiyet nereden geliyor? Bu, bir "kurgu" muydu ve başarılı bir şekilde sonuçlandı mı? Bakımevinin kapatılması, Gemlik Devlet Hastanesi'nin kapatılmasıyla aynı anlama geliyor. İnsanların doktora ve bakıma ihtiyacı olduğu gibi, sokak hayvanlarının da bakıma ve tedaviye ihtiyacı var. Hastaneyi kapattığınızda, insanların mağduriyeti nasıl artıyorsa, bakımevinin kapatılması da sokak hayvanlarının mağduriyetini aynı şekilde artırıyor.
Bu durum, akla şu soruları getiriyor: Gerçekten bir çözüm mü arandı, yoksa sorunlar halının altına mı süpürüldü? Halkın ve hayvanseverlerin tepkilerini dindirmek için göstermelik bir adım mı atıldı? Yoksa, sorunların çözümü yerine, onları görmezden gelmek mi tercih edildi? Gemlik'te yaşanan bu durum, diğer belediyeler için de bir ders niteliğinde olmalı. Sorunlardan kaçmak yerine, onları çözmek için kalıcı ve etkili adımlar atılması gerekiyor. Aksi takdirde, hayvanların ve toplumun refahı tehlikeye giriyor.